Environament

Signes qui i a ne trompan pas. Tot an, lo departament que s’apèra uns tres milions de toristas. L’esventalh deus sons charmes qu’ei larg. Lo palmon de la cadena deus Pirenèus que balha lo son oxigèn aus lesers d’aire libre. Estacions d’esquí, trins toristics d’altitud, espòrts d’aigas vivas, rondalejadas familiaus o escalada de montanha hauta que coabitan en armonia. Dens lo son escrin protector, lo Parc nacionau que velha sus ua fauna e ua flòra qui son un patrimòni inestimable.

Lo litorau qu’invita a’s pausar totun com a espravar sensacions hòrtas dab estacions balneàrias prestigiosas, costèras aurèstas, pòrts de plasença e de pesca, centres de talassoterapia e spots d’eslissada a l’òra d’ara corruts peus surfadors deu monde sancer.

Lo torisme rurau que permet de s’en•hicar dens lo verdurèr deu campèstre, de la’n los brius vivificants deus gaves e quiraulejan dens la doçor deus terrèrs. Au sud-oèst deu departament, l’aiga de la Bidassoa que marca dab lo son orlet la frontèra naturau dab l’Espanha, orizont d’un territòri alarguit. A l’èst e au nòrd que s’auboran los ancians ostaus d’arrebòts qui distingueishen l’abitat bearnés tipic. Deu bocau de l’Ador a la província de Sola que’s dreçan las impausantas bastissas bascas. Sus las lors parets blancas que lugreja lo vernís de las menuserias de colors de carmin e de tascat. Aqueras tèrras que son las sentinèlas de tradicions ancestraus. Enter las mans, que guardan atau medish los secrets d’ua gastronomia de terrador, nòbla e rafinada, qui los vitatges d’Irolegui, de Madiran e de Bèthlòc arròsan dab lo lor nectar.